Wansaoeboen.com gaat over mijn vader, mijn vader was echter ook trots dat ik beroeps militair werd. Maar toen ik onverwacht ook richting een oorlog ging was hij minder enthousiast. Hij heeft mij op de dag van vertrek even apart genomen en zei met tranen in zijn ogen : “Daud schiet niet als het niet nodig is”.
Ik ben dus net als mijn vader een “Veteraan” deze titel krijg je als je langer dan 3 maanden in oorlogsgebied hebt gediend. Ik werd uitgezonden voor een vredes missie in Zuid Libanon in 1981, om een buffer te vroemen tussen de PLO en Haddat. Het was echter helaas nooit vrede, en was een vreemde wereld. Overdag tijdens de sociale dorps patrouille werd je naar binnen gevraagd door mensen voor een kopje thee, en soms namen deze zelde mensen je s ‘avonds onder vuur als je te dicht bij kwam tijdens een nacht patrouille.
Mijn ouders voor mijn uitzending
Mijn vriendin Diana en met wie ik nu 40 jaar getrouwd ben en zus voor mijn uitzending
Een paar foto’s van mijn uitzending (6 maanden)
Kort filmpje van mijn uitzending
Een voorbeeld incident van wat je zoal mee maakt als “Vredes soldaat”
Deze foto is gemaakt 30 min na de aanval eind april 1981 op onze post 7.12 Rechkananey, er zijn dan nog geen bobo’s wezen kijken omdat ze een uur nodig hadden om ons te bereiken. De forcemobile (versterking) werd alleen standby gezet maar kwam niet opdagen. |
| 1 Daud Wansaoeboen 2 Ik dacht dat hij Blommers heette. 3 De enige echte held van die dag was zonder meer SGT van Mullem hij liep tijdens de aanval de preveb in om “zijn” mannen te zoeken. De rest vluchtte er alleen maar uit de prefeb. Ik kwam hem in de prefeb tegen toen ik op zoek was naar wapens. Hij vroeg waar de andere waren en of er gewonde waren. Daarna verliet ook hij de de prefeb. 4 Helaas weet ik zijn naam ook niet meer 5 Een voormalige stalen PSU kast maar door de impact van de eerste RPG granaat totaal uitelkaar gerukt. Ook is goed te zien dat er niet 1 hele ruit meer inde de prefeb zit door de luchtdruk van de granaten waren ze allemaal aan diggelen gegaan. |