Reisverslag van Daud & Diana Wansaoeboen, 2 maanden vakantie die anders verliep dan gepland.
Even een update helaas kan ik de website voorlopig niet verder updaten. Door een ongeluk heb ik 2 gebroken rugwervels, zodra ik weer normaal achter mijn bureau kan zitten ga ik deze pagina updaten met hyperlinks naar alle onderwerpen in dit reisverslag.
Vanaf vandaag 03-04-2025 probeer ik deze pagina op te bouwen, ik kan nog niet lang achter de PC zitten dus het gaat even duren voordat deze pagina klaar is met informatie. Alles wat groen is kan je aanklikken voor meer informatie, er komt dus steeds meer groen op deze pagina.
O.a. twee filmpjes met Diana ze danste met de meiden van de nieuwe kerk van Ngurwul Elaar die nog niet afgebouwd is begeleid door Tifa’s (ik zelf ook) en zang in het Bahasa Evav.
Het reisverslag:
Op 5 december 2024 stapte we op een Boeing van Saudi Airlines naar Jakarta. In Jakarta hebben we 1 nacht in het FM7 hotel doorgebracht. De volgende morgen 7 februari vlogen we met Lion Air naar Ambon, 2 uur later met Lion Air door naar Langgur Kei kecil (Nuhu Roa).
Op Kei (Nuhu Evav) hebben we een hele mooie tijd gehad we hebben alle mooie dingen weer bezocht zoals:
-
- Goa Hawang: grotten waar we wederom in het kristalhelder water gezwommen hebben
-
- Een van de mooiste stranden van Kei (ik vind zelf de mooiste) Matwaer
-
- Pasir Panjang volgens vele het mooiste strand ter wereld
-
- Een boottocht naar Pulau Bair blijft elke keer weer een geweldig aanzicht
-
- Het kleine onbewoonde eiland Pulau Adranan waar Diana weer handstandjes maakte net als in 2011
-
- Naar de watervallen op kei besar die op die dag door de regen enorm krachtig waren.
-
- En uiteraard het prachtige eindeloze strand van Ohoidertawun van Lucy en Marlou en Remon.
Maar we kwamen voor mijn familie en Lucy van Savana Cottages we hadden haar voor het laatst gezien in 2011. Toen trouwde Diana en ik tegelijk met Lucy en Gerrit (Gerson) voor de kerk van Ngurwul Desa Elaar in een dubbel oecumenisch huwelijk daar Diana en Gerrit katholiek zijn en Lucy en Daud protestant.(Diana en ik waren nooit voor de kerk getrouwd alleen voor de wet in 1982)
Het was een emotioneel weer zien, daar Gerrit in 2021 is overleden. We hebben er een hele mooie tijd gehad, lucy heeft ons overal begeleid. We zijn er een maand gebleven en hebben 3 regen dagen gehad en verder af en toe een klein buitje.
Savana Cottages ligt tegenwoordig aan Ohoidertawun “Beach”. Google noemt al die mooie stranden op kei nu met “Beatch” achter de plaatsnaam. Zelfs Matwaer heet nu op google Matwaer “beach” op google maps. In 2011 was er nog nooit een toerist geweest, Diana had toen ook heel veel foto’s gemaakt. En deze hebben we nu 13 jaar later laten zien aan de personen die Diana destijds gefotografeerd had. Ze waren euforisch toen ze de foto’s zagen van 13 jaar geleden, er werd veel gelachen en we hebben de foto’s gedeeld met hun.
Vanwege mijn belabberde bahsa Indonesia ging Lucy ook mee naar Ngurwul (Elaar) om mijn familie te bezoeken. En Kasper Jamlean ging ook 2 x mee om als tolk te fungeren. Tevens praten de oudjes nog steeds veel Basa Kei (Evav) en Lucy spreek dat ook. Mijn neef gezondheid was niet al te best, hij is gestopt met roken en drinkt geen alcohol. Hij luistert dus goed naar zijn artsen. We werden uiteraard met open armen ontvangen, meisjes van een jaar of 10/12 dansten de Menari. Diana kreeg in de keuken een spoed herinneringsopleiding van de leidster van de groep, want in 2011 had Diana ook de menari gedanst. Diana heeft toen samen met die jonge meiden gedanst in de nieuwe kerk van Ngurwul die nog niet opgeleverd was, maar speciaal open ging om de dans te filmen met Diana. Ik begeleide met een paar andere mannen van de kerk op een Tifa. Het werd een hele mooie dans en met zang in bahasa Evav.
Voordat we naar onze kampung Ngurwul gingen had ik Lucy gevraagd wat we mee konden nemen, we hebben toen boodschappen gehaald op de markt en de grote supermarkt Gota. Voor mijn neef Jonas had ik een tablet met filmpjes van onze bezoeken in 2011 en 1979 die kan hij dan later even rustig terug kijken. Voor zijn zoon had ik een telefoon. Mijn andere neef Elias woont helaas in Merauke Papoea, en was er dus niet bij. We hoorde wel een leuk ding, in 2011 trok Diana veel om met een meisje die toen ongeveer 13 jaar was uit de kampung Ngurwul ze heette Regina. Nu wil het toeval dat de zoon van Elias getrouwd is met Regina en ook in Merauke Papoea wonen en werken. Diana vond het wel heel jammer om Regina mis te lopen.
We logeerde bij Lucy in Ohoidertawun (Savan cottages) de woestijn die vele het zo noemen is prachtig. Je kan eindeloos wandelen over de het prachtige zand. We hebben soms dagen niets gedaan en alleen maar genieten van je uitzicht en wandelingen. We hebben er kerst en oud/nieuw gevierd samen met Lucy, Marlou, Raymond, Kasper en alle gasten die er toen waren. Het was een hele gezellige tijd. We zouden tot 8 januari blijven, maar…..ik had een reken foutje gemaakt.
Hierdoor kon ik mijn visum niet met 30 dagen verlengen, daar mijn terugreis data op het ticket 5 februari was. Dus moesten wij het land per direct verlaten of 1.000.000 boete betalen per dag. We hebben alles geprobeerd maar Jakarta bleef voet bij stuk houden, als adres had in namelijk het FM7 hotel in Jakarta opgegeven. En daarom werd de aanvraag niet op de Molukken behandeld maar in Tangeran. We zijn 2 keer bij de immigratiedienst op Kei geweest. Ze konden daar niks voor me doen, omdat Tangeran de aanvraag geweigerd had. Er zat niks anders op om onze ticket van 8 januari te verzetten naar 4 januari. We zijn toen direct naar Ngurwul gegaan en afscheid genomen van mijn familie, we zijn toen met de hele familie uit gaan eten (21 man). We zijn dus 4 Januari via Ambon en Makassar naar Bali gevlogen en 5 Januari van Bali naar Singapore en dezelfde middag weer terug naar Bali waar we een nieuw “visa on arrival” kregen.
We zijn vanuit Kuta Bali op 6 januari naar Nusa Penida gevaren, want Kuta vonden we beide te massaal. We hebben daar een mooie tijd gehad in een goed hotel Batang Golden Hills. De wegen zijn daar echter heel slecht en gevaarlijk, zo slecht dat we ook een keer gevallen zijn. Diana viel meters naar beneden en eindige tegen een boom onder aan de U bocht. Ze had 2 dagen last van haar rug. De stranden zijn erg mooi, maar je moet een hele goede conditie hebben om ze te bereiken. Je moet enorm lange trappen af, ook die zijn niet bepaald egaal:).
We besloten na ruim een week naar de Gili Eilanden te gaan, Diana vond een stukje op het internet dat het daar mooi is en er zijn veel schildpadden. Met de snelboot kamen we op 13 januari aan op Gili Traganwan. En het is daar werkelijk prachtig. We hadden eerst een budget hotel wat op zich prima was, maar we deden dat om daar rond te kijken wat we wilden. We hebben toen diverse hotels bezocht en met de eigenaren/managers gesproken voor een deal. Uiteindelijk belande we in het Mala Garden Resort & Spa aan de westkust van Traganwan. Een heel mooi hotel direct aan het strand, waar elke dag tientallen schildpadden langs zwemmen. Ik had met de manager een deal kunnen maken 25% korting op de prijs van booking.com en toen we besloten nog een week langer blijven voor dezelfde deal. De prijs op booking.com was toen al hoger en hadden op dat moment zelfs 50% korting.
We hebben elke dag naar de schildpadden gekeken ze zwommen soms nog geen 5 meter van de kant, en sommige zijn gewoon enorm groot. Het is echter moeilijk om ze onderwater te zien ze zijn redelijk schuw, het is ons wel gelukt om ze te zien met snorkelen, Diana kreeg zelfs kippenvel de eerste keer toen ze een hele grote van dichtbij onderwater zag. Ik heb ze ook proberen te fotograferen als ze boven kwamen, nou dat lukte wel het koste wel mijn Iphone. Ik wilde hem terug stoppen in mijn water dichte tas, maar had niet gezien dat die tas een slok zeewater had genomen.
We hebben elke dag een rondje om het eiland gefietst daar deed je ongeveer 30 a 45 minuten over, na gelang de drukte in het kleine centrum. We hebben een barbier op het strand mij laten scheren en knippen. We hebben ons diverse keren heerlijk laten masseren (a 150.000 IDR = € 9 per uur). Diana heeft ook 2 x Gel nagels laten doen (a 100.000 IDR = € 6). We hebben op diverse plekken gegeten het goedkoopste was een warung waar we zelf konden aanwijzen wat we wilde. En betaalde voor ons beide 35.000 IDR = € 1,5. Maar we aten op verschillenden plekken ook ons hotel had een mooi kaart en een hele jonge goede kok. We betaalde gemiddeld 200.000 (€12) per persoon als uit gingen eten in de betere restaurants. Maar je kan dus ook eten voor nog geen 1 euro in een warung.
Gili Tarwangan is een vreemd eiland:
-
- Er zijn geen honden (verboden)
-
- Er zijn wel katten, maar geen zwerf katten (ze worden goed behandeld)
-
- Er is geen enkel gemotoriseerd voortuig (geen auto/motors)
-
- Alles wordt gedaan per paard (taxi vrachtvervoer alles per paard)
-
- Fietsen en kleine elektrische scooters kan je huren
-
- Het is een moslim gemeenschap maar je hoort geen moskeeën (alleen 1 in het centrum die kort voor het gebed oproept) Wellicht houden ze rekening met alle hotels.
Dan wordt het 3 februari en we moeten terug naar Bali voor onze vlucht op 4 februari naar Jakarta. We hadden tickets gekocht voor de snelboot naar Bali, maar toen we bij de haven kwamen kregen we te horen dat ze niet varen vanwege het slechte weer op open zee. Ik heb toen alles geprobeerd om toch op een andere manier naar bali te gaan, en dat zou kunnen via de omweg Lombok. Dan moesten we eerst met de normale Ferry naar noord Lombok en dan met een taxi naar de haven in zuid Lombok (een rit van 4 uur) en dan met de Ferry van Lombok naar Bali, totaal 9 uur reizen. Ik stemde toe omdat ik die vlucht de volgende dag moest halen. Vlak voor we dat gingen doen kregen we te horen dat de snelboten weer mochten varen, we waren enorm blij dat we niet 9 uur maar 2 uur. Eenmaal op open zee zagen we waarom ze eerst niet mochten varen de golven waren meters hoog. Aan alle kanten liep water binnen, de boot ging alle kanten op en klapte met een enorme klap naar beneden als hij weer zo’n grote golf pakte. Iedereen gilde het uit als hij weer zo’n enorme klap maakte. Mensen waren bang dat de boot zou breken op de enorme golven. Op gegeven moment wilde ik water pakken voor Diana die er helemaal doorheen zat door de angst, op dat moment pakt de boot weer een enorme golf en komt met een enorme knal terug op het water. Ik vlieg bijna tegen het plafond en lande met mijn rug op de rand van de bank. Ik verging van de pijn iedereen riep gaat het goed met hem, nee gilde Diana terug. Ik zei gelijk na de klap dit is niet goed ik heb iets gebroken in mijn rug, ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel pijn gehad. De mensen hebben mij toen achter in de boot op de grond gelegd meer konden ze niet doen, iedereen was bezig zijn eigen lijf te beschermen het was echt niet normaal hoe de boot door deze storm ging. Ik heb daar een uur creperend van de pijn op de grond gelegen. En de boot deed er geen 2 uur over maar 4 uur met zijn 5 x 300PK kwam hij niet vooruit in het noodweer.
Eenmaal in de haven van Bali ben ik van boord getild in de haven stond een medisch team klaar die mij eerste hulp gaf. Na een half uur werd de pijn minder ik lag op de warme stenen van de kade. Ik wilde niet naar het ziekenhuis daar ik anders de vlucht naar Jakarta zou missen. Diana was het daar niet mee eens en wilde dat ik naar het ziekenhuis moest gaan. We hebben toen een compromis gemaakt, met de taxi naar het hotel en als het niet gaat alsnog naar het ziekenhuis. In het hotel ging het nog steeds niet goed we zijn vroeg naar bed gegaan en de volgende dag tegen Diana’s zin toch van Bali naar Jakarta gevlogen. Diana heeft mij de hele tijd ondersteund met lopen, en bleef hameren om naar een ziekenhuis te gaan. Ik wilde dat dus niet en zijn dus toen naar het FM7 hotel gegaan, maar in die nacht ging het niet goed. Diana heeft toen midden in de nacht gebeld naar de receptie en gevraagd naar een arts. Deze hadden ze niet en stelde voor dat wij naar het ziekenhuis moesten gaan. We hebben toen een taxi gepakt en naar het ziekenhuis gereden. Er werd een MRI scan gemaakt en bleek dat 2 rugwervels waren gebroken. Ik bleef ondanks de heftige pijn bij mijn standpunt we vliegen morgen naar Nederland dat zien we daar wel. Ook die avond in het ziekenhuis in Jakarta was er geen verbetering, maar ik wilde naar huis dus ging ik niet mee in het verzoek van Diana de vlucht van 5 februari te annuleren. (Zie hier wat details)
De arts zei ik kan het je niet verbieden, maar we vinden het onverstandig dat je vandaag vliegt. Hij gaf ook geen verklaring “fit to fly”. Hij vond ook dat ik zeker moest wachten op de brace (soort corset) maar daar moest ik 2 dagen op wachten. Ik vond dat geen probleem en dacht ze zien toch niks aan mij, ik liep met ondersteuning van Diana en inchecken deed Diana. Na het inchecken hadden we nog maar 45 minuten daar we rechtstreeks uit het ziekenhuis kwamen. Na 20 minuten hadden we Jill en Leonie aan de telefoon, zij smeekten niet aan boord te gaan. Ze zeiden dat je de kans had om blijvende schade te krijgen tijdens de vlucht. Ik bleef weigeren en wilde aan boord, 5 minuten later pakte Diana de boarding passen van mij af en leverde die in bij de check in.
Ik was op dat moment boos op Diana dat zij die beslissing nam tegen mijn wil in. Echter toen we terug naar het ziekenhuis wilde gaan weigerde ik dat ik wilde naar het FM7 Hotel. Maar ook hier moest ik Diana later weer gelijk in geven, ik kon die nacht niet slapen van de pijn. Dus de volgende morgen 6 februari zijn we toch terug gegaan naar het Ciputra Hospital Citra Garden City ziekenhuis. Daar kreeg ik direct pijn bestrijding via infuus en diverse spuiten. De pijn verdween als sneeuw voor de zon. Voor het eerst kon ik weer slapen en heb bijna 24 uur achter elkaar geslapen. Ze maakte me wakker voor medicatie en eten, voor de rest alleen geslapen. Na 2 dagen wilde ze vanuit de verzekering dat ik naar een ander ziekenhuis moest, daar zouden betere specialisten zijn. Toen we dit doorgaven aan de arts daar zei hij “jullie gaan naar een heel duur ziekenhuis”. We zijn toen 8 februari per ambulance met zwaailichten en Sirene naar het RS Medistra Hospital gebracht. Geen idee waarom die herrie aan moest want ik kreeg er zelfs hoofdpijn van. De rit duurde 1 ½ uur. Eenmaal aangekomen weer eerst naar de spoedeisende hulp, en weer door de hele molen. EEG, Bloed afnemen, Röntgen foto’s, enz enz. 2 uur later pas op de kamer. En dan een verrassing in het bed lag een plank op het matras, ik vroeg moet dit echt, waarop ze kort en krachtig zeiden “ja”, Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan geen pijn bij de breuk door de pijnstillers, maar op een plank proberen te slapen lukte niet. De 2e nacht heb ik midden in de nacht de zuster gebeld of ze de plank eruit wilde halen omdat ik niet kon slapen. Ze zei “momentje” ze kwam 10 minuten later terug met een appje van de orthopedisch chirurg in het Engels dat ze de plank niet uit mijn bed mocht halen. Ik heb tot mijn vertrek op 13 februari op die plank gelegen, en dat was op zijn zachts gezegd geen pretje. Intussen was al wel de brace geleverd, ik kon toen even met de brace aan een half uutje rechtop zitten tijdens het eten. En het belangrijkste was even van de plank af, na 3 dagen op een plank liggen dan was even rechtop in een stoel zitten een verademing.
13 februari zijn we per ambulance die ook weer alles had aan staan (sirene en zwaailichten) naar het vliegveld gebracht. Daar werden we door het ambulance personeel naar de in check balie gebracht, daar nam Garuda de zorg over. We konden door een speciale behandeling zeer makkelijk door security en immigratie en priority bij het boarden. Dit ging allemaal vlekkeloos met een uitzondering de dame die de regie voerde was met 10 mensen tegelijk bezig, Ze maakte daarom een fout met de stoelen in het vliegtuig. We hadden een schrijven van de arts dat we stoelen moesten hebben met veel been ruimte
Eenmaal in het vliegtuig kregen we normale stoelen, Diana was woest en is gelijk opgestaan en naar de stewardessen gelopen met de brief van de arts. We kregen direct een andere plaatsten en excuses voor het misverstand. Tijdens deze rechtstreekse vlucht van 15 uur heb ik niet kunnen slapen de brace zit gewoon niet lekker, gelukkig heeft Diana wel een paar uurtjes kunnen slapen ze was gewoon helemaal op. De stewardessen hebben goed op mij gelet en brachten mij toen Diana sliep naar het toilet en weer terug, Ze bleven netjes wachten dat ik weer het toilet af kwam. Wat dat betreft kan ik alleen maar zeggen top service van Garuda.
We lande in Amsterdam om 08.05 uur op vrijdag 14 februari. Toevallig zat op deze vlucht een echtpaar die we ontmoet hadden in Kei, ze waren ook met hun kinderen in Savana Cottages. Ze hebben ons geholpen met de koffers bij de aankomt. Ze hebben geholpen tot na de douane waar Jody het overnam die op ons stond te wachten.
Leonie had een lig taxi (ziekenvervoer) geregeld waarmee we van Schiphol direct naar het rijnstate konden. Deze lig taxi chauffeur heeft ons helemaal naar onze eerste afspraak gebracht route 25 voor de röntgen foto’s. Daarna samen met Jill die inmiddels al in het rijnstate was met een ziekenhuis rolstoel naar de orthopedisch chirurg die ons informeerde over de status van de breuken. Het herstel gaat zeker 3 maanden duren, over een week is de breuk 3 weken oud en moet de pijn afnemen. Het herstel kan alleen door rust komen, dus rust en heel langzaam aan kan ik meer. Het hele herstel gaat minstens 3 maanden duren.
We hebben ook veel vluchten gehad, dus voor ons voorlopig even geen vliegen meer 🙂
-
- 5 december van Amsterdam naar Jeddah Saudi Arabia
- 6 december van Jeddah Saudi Arabia naar Jakarta
- 8 december van Jakarta naar Ambon
- 8 december van Ambon naar Langgur Kei Kecil (Nuhu Evav)
- 4 januari van Langgur naar Ambon
- 4 januari van Ambon naar Makassar Celebes (Ujung Pandang)
- 4 januari van Makassar naar Denpasar Bali
- 5 januari van Bali naar Singapore
- 5 januari van Singapore Bali
- 4 februari van Bali naar Jakarta
- 13 februari van Jakarta naar Amsterdam
Het was dus niet zo gepland van te voren:
4 januari van Langgur naar Ambon zou eigenlijk op 8 januari zijn, maar we moesten die verzetten daar ons visum niet met 30 dagen verlengt kon worden. En daardoor op 5 januari ook de extra 2 vluchten heen en terug naar Singapore om een nieuw 30 dagen Visa bij aankomst in Bali te krijgen.
De vluchten van 5 en 6 februari van Jakarta naar Jeddah en Amsterdam hebben we dus op het laatste moment geannuleerd.
Het was een hele mooie reis het is alleen jammer dat het zo moest eindigen, maar we hebben hele mooie herinneringen gemaakt en dat pak niemand ons meer af.